Veringa, Hendrikus/nl: Unterschied zwischen den Versionen
| Zeile 10: | Zeile 10: | ||
Veringa was onderscheiden met het erekruis Pro Ecclesia et Pontifice, een onderscheiding door Paus Leo XIII in 1888 ingevoerd voor hen die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de Rooms Katholieke Kerk. Deze onderscheiding heeft hij gekregen voor het feit dat hij 50 jaar in het zangkoor heeft gezeten. | Veringa was onderscheiden met het erekruis Pro Ecclesia et Pontifice, een onderscheiding door Paus Leo XIII in 1888 ingevoerd voor hen die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de Rooms Katholieke Kerk. Deze onderscheiding heeft hij gekregen voor het feit dat hij 50 jaar in het zangkoor heeft gezeten. | ||
| − | Hendrikus Veringa stierf op [[24. | + | Hendrikus Veringa stierf op [[24. april/nl|24. april]] [[1943/nl|1943]] te Dordrecht. |
==Bron== | ==Bron== | ||
Version vom 18. Oktober 2013, 14:28 Uhr
(zie ook Veringa)
Nederlandse Uurwerkmaker.
Hendrikus Veringa werd op 8. April 1870 in Bolsward geboren als oudste zoon van Antonius Veringa en Baukje Koelman. De dag na zijn geboorte werd hij Rooms Katholiek gedoopt. Evenals zijn Vader werd Hendrikus horlogemaker. Hij had, in een pand op de Rijksstraat te Bolsward, een zaak in uurwerken en tabaksartikelen. Het pand staat schuin tegenover het gemeentehuis van Bolsward. Hij trouwde rond 1895 in Bolsward met Margrietha Henderika Benes. Uit dit Huwelijk werden 8 Kinderen geboren. De zoon Gerardus Hubertus Veringa werd juwelier te Dordrecht.
In 1907 verliet hij om economische redenen Bolsward. Ondanks dat hij een heel goed vakman was, was zijn zakelijk inzicht niet zo goed, het liep niet lekker met de zaak in Bolsward. Hendrikus kon een goede baan krijgen bij de sloten en brandkastenfabrikant Lips. Het vak van uurwerkmaker is heel nauw verbonden met dat van instrumenten en slotenmaker. Om deze redenen verhuisde hij dan van Bolsward naar Dordrecht. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en onder een baas werken was ook niets voor hem, dus is hij toch weer met een eigen winkel begonnen. Op 14. mei 1910 stierf Margrietha Henderika Benes in het kraambed. Hendrikus hertrouwde met Johanna Maria Gerardina Jeisman. (Adèle). Adèle was niet onbemiddeld en had een goed zakelijk inzicht, ze bezat zelfs een sleepboot met de naam de 'Stella Maris'. Uit dit huwelijk werd nog een zoon geboren.
Veringa was onderscheiden met het erekruis Pro Ecclesia et Pontifice, een onderscheiding door Paus Leo XIII in 1888 ingevoerd voor hen die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de Rooms Katholieke Kerk. Deze onderscheiding heeft hij gekregen voor het feit dat hij 50 jaar in het zangkoor heeft gezeten.
Hendrikus Veringa stierf op 24. april 1943 te Dordrecht.