Benutzer:Andriessen/nl/Geschiedenis: Unterschied zwischen den Versionen
(NL data) |
|||
(10 dazwischenliegende Versionen von 2 Benutzern werden nicht angezeigt) | |||
Zeile 21: | Zeile 21: | ||
<br> | <br> | ||
− | In [[1722]] is er sprake van een Andriessen in en rond de stad Bergen op Zoom. Een zekere Jan Andriessen, landbouwer en weduwnaar uit Essen (B) trouwt in [[1726/nl|1726]] met een Theuntje Cornelissen Meeuwense. Zijn eerste huwelijk was vermoedelijk in [[1722]] in Bergen op Zoom gesloten, en dus maar van korte duur, en ook zijn tweede huwelijk is maar kort want wederom wordt hij weduwnaar. In [[1736]] trouwt hij voor de derde keer met Gregoria Verdult. Uit dit huwelijk worden maar liefst 9 kinderen geboren, en Jan wordt hierdoor de stamvader van heel wat Families Andriessen in Nederland. Jan | + | In [[1722/nl|1722]] is er sprake van een ''Andriessen'' in en rond de stad Bergen op Zoom. Een zekere '''''Jan Andriessen''''', landbouwer en weduwnaar uit Essen (B) trouwt in [[1726/nl|1726]] met een ''Theuntje Cornelissen Meeuwense''. Zijn eerste huwelijk was vermoedelijk in [[1722]] in Bergen op Zoom gesloten, en dus maar van korte duur, en ook zijn tweede huwelijk is maar kort want wederom wordt hij weduwnaar. In [[1736]] trouwt hij voor de derde keer met ''Gregoria Verdult''. Uit dit huwelijk worden maar liefst 9 kinderen geboren, en Jan wordt hierdoor de stamvader van heel wat Families Andriessen in Nederland. Jan Andriessen stierf op [[19. december/nl|19. december]] [[1746/de|1746]] enkele maanden voor het beleg van de Fransen in [[1747/nl|1747]], zijn jongste kind werd een week tevoren gedoopt. Zijn oudste zoon '''''Jacobus Andriessen''''' wordt in [[1763/nl|1763]] poorter van de stad Bergen op Zoom, en naast landbouwer tevens "koffijhuishouder" - herbergier. Uiteindelijk zou hij het befaamde koffijhuis "den Engel" bezitten. (Nadien het Nederlandsch koffiehuis en de voormalige Roxy bioscoop, vanaf december 2007 weer Café en dansschool "den Engel"). Blijkbaar boerden ze erg goed wat heel wat familieleden werkten in het bedrijf mee. Kleinzoon '''''Gabriël Andriessen''''' geboren in [[1818/nl|1818]] kon als kleine jongen al naar school gaan, hetgeen betekende dat vader toch redelijk rond kon komen.| |
Zelle 3=<center>[[Bild:Gabriel Andriessen.jpg|197px]]</center>| | Zelle 3=<center>[[Bild:Gabriel Andriessen.jpg|197px]]</center>| | ||
Zeile 28: | Zeile 28: | ||
Gabriël Andriessen was helaas mank en kon niet in het hoveniersbedrijf meekomen en ook als herbergier zou het hem zeker niet gemakkelijk afgaan. Hij kon echter goed leren en besloten werd voor hem een passend beroep te kiezen. Hij zou naar Brussel vertrekken om zich als "horlogiemaker" te bekwamen, volgens de overleveringen had hij onderdak bij een ver familielid. | Gabriël Andriessen was helaas mank en kon niet in het hoveniersbedrijf meekomen en ook als herbergier zou het hem zeker niet gemakkelijk afgaan. Hij kon echter goed leren en besloten werd voor hem een passend beroep te kiezen. Hij zou naar Brussel vertrekken om zich als "horlogiemaker" te bekwamen, volgens de overleveringen had hij onderdak bij een ver familielid. | ||
− | Wanneer hij terugkomt in Bergen op Zoom begint hij een eigen bedrijf en laat zich op [[18. | + | Wanneer hij terugkomt in Bergen op Zoom begint hij een eigen bedrijf en laat zich op [[18. juli/nl|18. juli]] [[1848/nl|1848]] inschrijven in het waarborgregister als koopman van gouden en zilveren horlogiën. Kort daarop kan hij een eigen pand huren in de Engelse Staat nummer 42. Dit pand genaamd "Romeijn" stamde uit [[1610]] en het was ook hier dat zijn zoon en latere opvolger Dionisius Cornelis werd geboren. Het pand werd echter in [[1889]] gesloopt om plaats te maken voor een groter pand. In [[1859]] vertrok Gabriël met zijn gezin naar De bosstraat om er een grotere winkel op te zetten. (thans bosstraat 1) In [[1884]] komt Gabriël te overlijden een jaar daarvoor had D.C. Andriessen het bedrijf reeds overgenomen. De acte van de overname van de goederen uit die tijd geeft een fraai beeld van wat er toen zo op voorraad was.| |
Zeile 34: | Zeile 34: | ||
Zelle 6='''Dionisius Cornelis Andriessen (27.2.1855 – 4.9.1912)''' | Zelle 6='''Dionisius Cornelis Andriessen (27.2.1855 – 4.9.1912)''' | ||
− | Dionisius Cornelis bleek niet alleen een getalenteerde horlogemaker maar ook erg artistiek. Als jonge jongen bleek hij al een begaafd tekenaar en het was aanvankelijk helemaal niet zo zeker of hij de zaak van zijn vader zou kunnen overnemen, de klandizie twijfelde of hij wel net zo goed was als zijn vader. Hij hield er nogal moderne ideeën op na. Zo was hij een sterk voorstander van de nieuwe platte Franse horloges in plaats van de dikke zware Engelse uurwerken. Zijn eerste betrekking was dan ook niet als horlogemaker maar hij werd benoemd door het gemeentebestuur als "opzichter bij het handtekeenen in de Stadsteekenschool", waar hij zelf ook leerling was geweest. Na drie jaar houdt hij het toch maar voor gezien en neemt ontslag in [[1875/nl|1875]] en gaat in de zaak van zijn vader werken. Steeds meer neemt hij de werkzaamheden over en sinds zijn huwelijk in [[1881/nl|1881]], wordt steeds vaker erover gesproken om het bedrijf over te nemen wat dan in [[1883/nl|1883]] daadwerkelijk gebeurt. In het gezin zijn reeds twee meisjes geboren maar een zoon als opvolger dient zich pas aan in [[1886/nl|1886]] Cornelis Johannes Gabriël. Uiteindelijk bestaat het gezin uit 9 kinderen, waarvan er 5 in het juweliersvak terechtkomen. Daarnaast was het zeer gebruikelijk dat een groot en goed katholiek gezin toch minstens enkele geestelijken voortbracht. Bijzonder is dan ook de late roeping van Pater Piet Andriessen die eerst voor horlogemaker had geleerd. Als missiepater in de Kongo begon hij in de stad Bondo een school waar men het vak van horlogemaker kon leren. Naarmate het gezin groter werd groeide ook het bedrijf, naast uurwerken was ook de verkoop van goud en zilverwerk ter hand genomen. Naast het pand op de Bosstraat werden de panden Grote Markt 22 en 22a aangekocht. D.C. Andriessen bouwde niet alleen het bedrijf verder uit, maar ook op sociaal vlak was hij erg actief onder meer in het R.K. Armenbestuur en het bestuur van armenhuis wat nog steeds bekend staat dan "de Blok"'. Zijn plotselinge dood was niet alleen een schok voor de familie maar kennelijk ook een verlies voor de stad gelet op de berichtgeving in de kranten van die dagen.| | + | Dionisius Cornelis bleek niet alleen een getalenteerde horlogemaker maar ook erg artistiek. Als jonge jongen bleek hij al een begaafd tekenaar en het was aanvankelijk helemaal niet zo zeker of hij de zaak van zijn vader zou kunnen overnemen, de klandizie twijfelde of hij wel net zo goed was als zijn vader. Hij hield er nogal moderne ideeën op na. Zo was hij een sterk voorstander van de nieuwe platte Franse horloges in plaats van de dikke zware Engelse uurwerken. Zijn eerste betrekking was dan ook niet als horlogemaker maar hij werd benoemd door het gemeentebestuur als "opzichter bij het handtekeenen in de Stadsteekenschool", waar hij zelf ook leerling was geweest. Na drie jaar houdt hij het toch maar voor gezien en neemt ontslag in [[1875/nl|1875]] en gaat in de zaak van zijn vader werken. Steeds meer neemt hij de werkzaamheden over en sinds zijn huwelijk in [[1881/nl|1881]], wordt steeds vaker erover gesproken om het bedrijf over te nemen wat dan in [[1883/nl|1883]] daadwerkelijk gebeurt. |
+ | In het gezin zijn reeds twee meisjes geboren maar een zoon als opvolger dient zich pas aan in [[1886/nl|1886]] Cornelis Johannes Gabriël. Uiteindelijk bestaat het gezin uit 9 kinderen, waarvan er 5 in het juweliersvak terechtkomen. Daarnaast was het zeer gebruikelijk dat een groot en goed katholiek gezin toch minstens enkele geestelijken voortbracht. Bijzonder is dan ook de late roeping van Pater Piet Andriessen die eerst voor horlogemaker had geleerd. Als missiepater in de Kongo begon hij in de stad Bondo een school waar men het vak van horlogemaker kon leren. Naarmate het gezin groter werd groeide ook het bedrijf, naast uurwerken was ook de verkoop van goud en zilverwerk ter hand genomen. Naast het pand op de Bosstraat werden de panden Grote Markt 22 en 22a aangekocht. D.C. Andriessen bouwde niet alleen het bedrijf verder uit, maar ook op sociaal vlak was hij erg actief onder meer in het R.K. Armenbestuur en het bestuur van armenhuis wat nog steeds bekend staat dan "de Blok"'. Zijn plotselinge dood was niet alleen een schok voor de familie maar kennelijk ook een verlies voor de stad gelet op de berichtgeving in de kranten van die dagen.| | ||
Zeile 45: | Zeile 46: | ||
Zelle 9=<center>[[Bild:Andriessen, Bernard.jpg|197px]]</center>| | Zelle 9=<center>[[Bild:Andriessen, Bernard.jpg|197px]]</center>| | ||
− | Zelle 10='''[[Bernard Andriessen]] (16.4.1915 – 19.9.1987)''' | + | Zelle 10='''[[Andriessen, Bernard/nl|Bernard Andriessen]] (16.4.1915 – 19.9.1987)''' |
− | Was als oudste zoon voorbestemd om zijn vader in het vak op te volgen, dus kreeg hij eerst zijn opleiding in het ouderlijk bedrijf, om zich in [[1936]] in te schrijven aan de Deutsche Uhrmacherschule. Hier vervaardigde hij een micrometer, zijn eigen zakhorloge en een gangmodel, wat een vergroot model is van een balans, anker, en ankerrad zoals dit ook in het horloge te vinden is. Voor zijn bijzondere prestaties ontving hij de [[Grossmann-Stiftung|Moritz Grossmann]] oorkonde. Hij behaalde in Nederland ook nog eens zijn "Meester" titel. Hij was jarenlang lid van de examencommissie en bestuurslid van de [[Vakschool Schoonhoven/nl|Vakschool Schoonhoven]]. Naast zijn horlogemakers opleiding was hij zeer geïnteresseerd in de elektronica. De opkomst van de radio en nadien televisie deden hem besluiten ook in deze richting te pionieren. Na de overname van de door zijn zoon Piet in [[1979]] werden deze activiteiten en ook de optiek afgestoten. Door het vertrek van de zaak van Antoine en zijn nazaten naar Steenbergen was er dus weer de mogelijkheid om in de door Gabriël Andriessen gestichte zaak juwelen te gaan verkopen. Eind jaren 70 werden door hem weer banden aangeknoopt met zijn mede-scholieren van de school in Glashütte. Deze waren door de oorlogsperikelen geheel verloren gegaan. Bernard bleef tot aan zijn dood actief in de zaak.| | + | Was als oudste zoon voorbestemd om zijn vader in het vak op te volgen, dus kreeg hij eerst zijn opleiding in het ouderlijk bedrijf, om zich in [[1936/nl|1936]] in te schrijven aan de Deutsche Uhrmacherschule. Hier vervaardigde hij een micrometer, zijn eigen zakhorloge en een gangmodel, wat een vergroot model is van een balans, anker, en ankerrad zoals dit ook in het horloge te vinden is. Voor zijn bijzondere prestaties ontving hij de [[Grossmann-Stiftung|Moritz Grossmann]] oorkonde. Hij behaalde in Nederland ook nog eens zijn "Meester" titel. Hij was jarenlang lid van de examencommissie en bestuurslid van de [[Vakschool Schoonhoven/nl|Vakschool Schoonhoven]]. Naast zijn horlogemakers opleiding was hij zeer geïnteresseerd in de elektronica. De opkomst van de radio en nadien televisie deden hem besluiten ook in deze richting te pionieren. Na de overname van de door zijn zoon Piet in [[1979]] werden deze activiteiten en ook de optiek afgestoten. Door het vertrek van de zaak van Antoine en zijn nazaten naar Steenbergen was er dus weer de mogelijkheid om in de door Gabriël Andriessen gestichte zaak juwelen te gaan verkopen. Eind jaren 70 werden door hem weer banden aangeknoopt met zijn mede-scholieren van de school in Glashütte. Deze waren door de oorlogsperikelen geheel verloren gegaan. Bernard bleef tot aan zijn dood actief in de zaak.| |
Version vom 20. Dezember 2013, 18:15 Uhr
|