Het Beleg van Bergen op Zoom 1747
Het Nederlandsch Koffiehuis
Grote Markt 19
|
Onze familiegeschiedenis
Andriessen vestigd zich in Bergen op Zoom
Long before 1700 there are Andriessen families in Bergen op Zoom and the surrounding area, one of these families starts with a certain Jordanus Andriessen(Jordanus Andreae) who marries Catharina Jansen on Tuesday 4 February 1642 in Essen, he died on 28 May 1660 in Essen (Spilbeek). One of his children, Nicolaus Janssen Andriessen was baptized in Nispen in 1656 but lived in Essen, now in Belgium. Essen belonged to the parish of Nispen but was not located in the Marquisate of Bergen op Zoom. According to Belgian sources, the origin of the Andriessen families lay north of Turnhout. Even today, several Andriessen families live in Ravels and Essen. In 1722 a certain Johannes Claessen Andriessen, the son of Nicolaus Janssen Andriessen, is working as a farmer and widower from Essen in Borgvliet, south of the city of Bergen op Zoom. It is a settlement that already existed before 1200, making it one of the oldest in West Brabant.
Johannes Claessen Andriessen, known as Jan for short, married Theuntje Cornelissen Meeuwense on 17 April 1726. His first marriage to Paulina Rombouts van Caem was probably concluded on 24 May 1722 in Bergen op Zoom, and was therefore of short duration. His second marriage to Theuntje is also short, because he becomes a widower again. On 15 February 1733 he marries for the third time to a certain Gregoria Verdult. From this marriage no less than 9 children were born, and Jan thus became the progenitor of many Andriessen families in the Netherlands. Jan Andriessen died on 19 December 1746 a few months before the French siege in 1747, his youngest child Gommaris had just been baptized. Due to all the war violence, Borgvliet was unable to develop further as a village. Even after the French invasion of 1747, it remained a small village with only a few farms and a pump. Bergen op Zoom was taken, plundered and set on fire. The losses during the siege can be called disproportionate: 5,250 dead on the French side and about 5,000 on the Dutch. The city was plundered and burned for hours after its capture, with approximately 2,000 of the 5,000 inhabitants losing their lives and around 1,000 wounded. The brutal plundering of the city was condemned throughout Europe, and only three of Jan's children are known to have survived the siege.
His eldest son Jacobus Andriessen became a citizen of the city of Bergen op Zoom in 1763, and in addition to being a farmer, he was also a "coffee house owner" or innkeeper. Eventually he would owns the famous coffee house "den Engel". (Later the Dutch coffee house and the former Roxy cinema, from December 2007 a dance school and since 2013 again in use as a cafe, a party venue and Theater "den Engel"). Apparently they did very well, as many family members worked in the business. Grandson Gabriël Andriessen, born in 1818, was able to go to school as a young boy, which meant that his father had a reasonable income. Gabriel Andriessen was the founder of the watch and jewelry company in 1848
|
|
Dyonisius Cornelis Andriessen (27.2.1855 – 4.9.1912)
Dionisius Cornelis bleek niet alleen een getalenteerde horlogemaker maar ook erg artistiek. Als jonge jongen bleek hij al een begaafd tekenaar en het was aanvankelijk helemaal niet zo zeker of hij de zaak van zijn vader zou kunnen overnemen, de klandizie twijfelde of hij wel net zo goed was als zijn vader. Hij hield er nogal moderne ideeën op na. Zo was hij een sterk voorstander van de nieuwe platte Franse horloges in plaats van de dikke zware Engelse uurwerken. Zijn eerste betrekking was dan ook niet als horlogemaker maar hij werd benoemd door het gemeentebestuur als "opzichter bij het handtekeenen in de Stadsteekenschool", waar hij zelf ook leerling was geweest. Na drie jaar houdt hij het toch maar voor gezien en neemt ontslag in 1875 en gaat in de zaak van zijn vader werken. Steeds meer neemt hij de werkzaamheden over en sinds zijn huwelijk in 1881, wordt steeds vaker erover gesproken om het bedrijf over te nemen wat dan in 1883 daadwerkelijk gebeurt.
In het gezin zijn reeds twee meisjes geboren maar een zoon als opvolger dient zich pas aan in 1886 Cornelis Andriessen. Uiteindelijk bestaat het gezin uit 9 kinderen, waarvan er 5 in het juweliersvak terechtkomen. Naarmate het gezin groter werd groeide ook het bedrijf, naast uurwerken was ook de verkoop van goud en zilverwerk ter hand genomen. Naast het pand op de Bosstraat werden de panden Grote Markt 22 en 22a aangekocht. D.C. Andriessen bouwde niet alleen het bedrijf verder uit, maar ook op sociaal vlak was hij erg actief onder meer in het R.K. Armenbestuur en het bestuur van armenhuis wat nog steeds bekend staat dan "de Blok"'. Zijn plotselinge dood was niet alleen een schok voor de familie maar kennelijk ook een verlies voor de stad gelet op de berichtgeving in de kranten van die dagen.
|
|
Cornelis Andriessen (20.4.1886 – 25.4.1982)
Het was voor de jonge Cornelis en zijn broer Antoine Andriessen een hele uitdaging om zo jong al het bedrijf van vader te moeten overnemen. Weliswaar hadden ze thuis een gedegen opleiding gekregen en verstonden ze hun vak goed. Cornelis zou de uurwerkafdeling en de ook optiekafdeling erbij nemen. Antoine kreeg de goudsmederij onder het beheer (thans nog te zien op het pand Grote Markt 25, restaurant). Het bedrijf werd opgesplitst in twee afzonderlijke zaken. Voor de weduwe werd het oudste gedeelte van de winkel op de Bosstraat verbouwd tot een woonhuis, en het pand op de Grote Markt "St. Jacob" werd vergroot met het daarnaast gelegen pand "De Ketel". De oude karakteristieke winkelpui werd geheel in stijl vergroot naar het oorspronkelijke ontwerp van Architect van Genk. In 1917 komt aan de gevel de nog steeds functionerende, markante buitenklok te hangen. Deze werd besteld bij de firma Bahnzeit te Glashütte bij Dresden in Duitsland. Dit kleine stadje is heden ten dage nog steeds bekend om zijn uurwerkindustrie. Jacques de jongste broer van Cornelis, maar ook zijn zwager Cor. Verhagen konden daar aan de Deutsche Uhrmacherschule hun opleiding voltooien. Was het voor Cornelis door omstandigheden niet mogelijk naar deze beroemde school te gaan, zijn zoon en opvolger Bernard kon er wel heen. Cornelis was echter zeer begaafd en een gedegen vakman. Daarvan is de door hem gebouwde seconderegulateur een fraai voorbeeld. Zijn inzet voor het vak vertaalde zich ondermeer door zijn bemoeienis inzake de vakopleidingen in Nederland, hij was jarenlang en tot op hoge leeftijd examinator. Menig horlogemaker heeft bij hem zijn examen gedaan. Ook buiten de grenzen was hij bekend door zijn werk als bestuurslid van de Union Horlogère Alpina. Daarnaast liet hij een door hem ontwikkelde speciale horlogeveer patenteren. Zijn grote hobby was biljarten dat hij vaak even serieus als zijn vak beoefende. Op zijn 80e zag hij er niet tegenop om op vakantie te gaan naar zijn zoon Piet in Amerika.
|
|
Bernard Andriessen (16.4.1915 – 19.9.1987)
Was als oudste zoon voorbestemd om zijn vader in het vak op te volgen, dus kreeg hij eerst zijn opleiding in het ouderlijk bedrijf, om zich in 1936 in te schrijven aan de Deutsche Uhrmacherschule. Hier vervaardigde hij een micrometer, zijn eigen zakhorloge en een gangmodel, wat een vergroot model is van een balans, anker, en ankerrad zoals dit ook in het horloge te vinden is. Voor zijn bijzondere prestaties ontving hij de Moritz Grossmann oorkonde. Hij behaalde in Nederland ook nog eens zijn "Meester" titel. Hij was jarenlang lid van de examencommissie en bestuurslid van de Vakschool Schoonhoven. Naast zijn horlogemakers opleiding was hij zeer geïnteresseerd in de elektronica. De opkomst van de radio en nadien televisie deden hem besluiten ook in deze richting te pionieren. Na de overname van de door zijn zoon en horlogemaker Piet Andriessen in 1979 werden deze activiteiten en ook de optiek afgestoten. Door het vertrek van de zaak van Antoine en zijn nazaten naar Steenbergen was er dus weer de mogelijkheid om in de door Gabriël Andriessen gestichte zaak juwelen te gaan verkopen. Eind jaren 70 werden door Bernard weer banden aangeknoopt met zijn mede-scholieren van de school in Glashütte. Deze waren door de oorlogsperikelen geheel verloren gegaan. Bernard bleef tot aan zijn dood actief in de zaak.
|
