Maison Le Roy, Leroy/nl
| |||
Maison Le Roy, Le Roy & Fils , L. Leroy & Cie.
Franse uurwerkmakers en fabrikanten.
Bazile Le Roy en Bazille-Charles Le Roy, de oprichters
Bazile-Charles Le Roy geboren in Parijs 1765 , was de zoon van de uurwerkmaker Bazile Le Roy 1731-1804, die echter niet verwant was aan de beroemde uurwerkmakers Julien en Pierre Le Roy. Bazile Le Roy was al in 1751 als horlogemaker begonnen in Parijs en was daarmee de grondlegger van het huis Le Roy. Bekend worden ze echter wanneer Basile-Charles Le Roy aan de "Galerie de Pierre", bij het "Palais-Royal" rond 1785 een zaak begint, nadat de Hertog van Orléans, (Philippe Egalité) de koninklijke paleistuinen voor het publiek, en de gebouwen er omheen voor de handel had geopend. Dit stelde Le Roy en een aantal andere uurwerkmakers in staat een bedrijf te beginnen in de arcade galerij, de "Galerie Pierre". In 1789 verhuisde hij naar "La rue Egalité". Tijdens de revolutie werkte hij voor de republiek zijn klokken en horloges signerend "Elyor", een anagram van Le Roy. In 1815 verhuisde het bedrijf naar de "Galerie Montpensier", 13-15 Palais-Royal, waar het bedrijf bijna honderd jaar gevestigd zou blijven. De daaropvolgende jaren zou hij voor verschillende hooggeplaatste personen werken. Onder andere voor Keizer Napoleon, zijn moeder Princess Pauline, Jérôme Bonaparte, en vanaf 1829 als hofuurwerkmaker voor de Hertogen van Bourbon en Chartres. Le Roy nam deel aan de tentoonstellingen in Paris in het jaar VI (1797/8) en opnieuw in 1819, 1823 en 1827. Basile-Charles Le Roy was zeer innovatief en verkreeg een patent voor een van zijn atmosferische klokken in 1823. Als aanvulling op dit bijzondere exemplaar, zijn twee andere schoorsteenpendules van zijn hand zijn te zien op het ministerie van oorlog in Parijs.
Louis-Charles Le Roy, de derde generatie
In 1828 werd Louis-Charles Le Roy,(1794) mede eigenaar van de firma. Vanaf dan heette de firma "Le Roy et Fils" . Hij weet het bedrijf succesvol verder te leiden. In 1835 werd Louis-Charles Le Roy hofuurwerkmaker van de Koning en de Hertog van Orleans. Daarnaast werd hij benoemd tot uurwerkmaker voor het ministerie van de marine. In 1844 werd hij tevens nog de leverancier van de Graaf van Parijs. Zes jaar na de dood van vader Bazille-Charles 1839 verkoopt Louis-Charles de Firma in 1845 aan zijn medewerker Casimir Halley Desfontaines, op voorwaarde dat hij en zijn opvolgers de naam "Le Roy en Fils" zouden behouden. Louis-Charles stierf in 1865 in Versailles.
De Desfontaines generaties
Casimir Halley Desfontaines geboren in 1794 raakte vanaf 1853 geïnteresseerd in de elektro-magnetische slinger. Hij nam deel aan de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1855. In 1856 opende hij een zaak in Londen, Regent Street 211. Hij nam deel aan een tentoonstelling in Londen in 1861 en ontving een medaille in 1862. In 1866, werd hij uurwerkmaker van de Marine. Hij was bovendien hofuurwerkmaker van Hare Majesteit de Koningin van Engeland en Zijne Majesteit de keizer van Brazilië. De Parijse Wereldtentoonstelling van 1867 leverde hem een zilveren medaille op, die van 1869, een erediploma. De tentoonstelling van Wenen in 1873, een medaille voor zijn innovatie en wederom in Parijs in 1878, een gouden medaille. In 1883, volgt Georges Hally Desfontaines zijn vader Casimir op, maar hij komt al op 15. September 1888 te overlijden,. waarop het bedrijf overgaat in handen van zijn broer Jules Halley Desfontaines. Deze gaat op 11. december 1889 een compagnonschap aan met Louis Leroy. Het bedrijf heet dan ’’Ancienne Maison Le Roy & Fils, L. Leroy & Cie Successeurs’’ Maar al voor 1900 heette het bedrijf simpelweg L. Leroy & Cie.
Van Le Roy naar Leroy
Louis Leroywerd geboren in 1860 als zoon van horlogemaker Théodore en Marie Leroy. Hoewel de naam Le Roy’s en Leroy sterk op elkaar lijken is van enige verwantschap geen sprake.In 1879 komt Louis Leroy bij Le Roy et Fils te werken, en wordt dan uiteindelijk compagnon van Jules Halley Desfontaines in 1889. De naam Leroy had natuurlijk voor het bedrijf een grote toegevoegde waarde. In 1889 namen Jules en Louis deel aan de wereldtentoonstelling in Parijs, waarbij ze lid waren van de jury en buiten mededinging aan de competitie deelnamen. Ze openden datzelfde jaar een werkplaats in Besançon onder leiding van M. E. Maillard – Salin. Het merk werd wettelijk gedeponeerd in 1892. Léon Leroy de broer van Louis komt in 1895 in het bedrijf te werken en word later in 1914 compagnon. In 1897, was men begonnen aan het ultra-ingewikkeld horloge No 1, dat werd voltooid in 1904. Het meest gecompliceerde horloge tot dan toe dat vele jaren later pas overtroffen werd door Patek Philippe.
Het horloge bezit 975 onderdelen, welke tegenwoordig in het tijd museum in Besançon te zien is.
Het heeft een groot aantal functies: Uren, minuten, en seconden aanduiding, de tijd in 125 steden op de wereld, week, maand en jaaraanduiding, maanfasen, jaargetijden, zonnewende en dag en nacht aanduiding, stand van de hemel in 2 hemisferen, zonopgang en zonsondergang, "Grand Sonnerie" (slagwerk) en chronograaf. Daarbij komen nog vijf niet tijd gerelateerde functies: hygrometer, thermometer, barometer, hoogtemeter en kompas.
Louis Leroy voerde vanaf 1899 het bedrijf alleen verder, en gebruikte het geërfde vermogen van zijn vader om in 1900 stalen kogellagers voor gebruik in uurwerken te produceren.In 1901 verhuisde het bedrijf naar de Boulevard de la Madeleine No 7. In 1900 nam hij deel aan de Wereldtentoonstelling in Parijs, die van Saint-Louis in 1904 waar hij de “Grand Prix” won. Hij exposeerde in Luik in 1905 en in Milaan in 1906. Louis Leroy, werd in 1906 horlogemaker van de marine, en lid van het Légion d'honneur.
Vervolgens won hij de ’’Coupe Chronométrique’’ van Besançon in 1908 en 1910, en werd benoemd tot lid van het ’’Bureau des Longitudes’’ in 1914.