Moore, Thomas (2)/nl

(zie ook: Moore)

Zakhorloge vervaardigd door Thomas Moore

Uurwerk van het zakhorloge

Blik op het raderwerk

Engelse uurwerkmaker

Thomas Moore was de zoon van Roger Moore een klokkenmaker welke werkte tussen 1690 en 1720 in het Engelse Ipswitch. Van Thomas Moore zijn enkele klokken en horloges bekend. Een van de klokken wordt gedateerd 1720.

In de voormalige Wetherfield collectie bevond zich een klok met slag- en repetiewerk. Bekend van hem is ook staande klok met slagwerk,speelwerk en kalenderwerk. In het midden bevind zich een voorstelling van een orkest met acht bewegende figuren. Hij vervaardigde ook horloges welke in beide richtingen draaiend konden worden opgewonden. Het was hem opgevallen dat horloges defect raakten indien door ondeskundige handen het horloge in de verkeerde richting werden opgedraaid. Door de toepassing van zijn mechaniek kon dit niet meer gebeuren het horloge kon zowel links als rechts opgedraaid worden. In de Ipswitch Newspaper van 1729 werden dergelijke horloges aangeprezen en nodigde men de lezers uit de horloges te gaan bekijken in het huis van Thomas Moore. Na zijn overlijden liet Thomas Moore zijn bedrijf na aan zijn zonen Edward en Hatley Moore.

Het mechaniek zoals toegepast door Thomas Moore, werd in 1747 beschreven door de Fransman Antoine Thiout L’Aîné (1692-1767) in zijn boek Traité d’ Horlogerie. Door middel van een planeet raderwerk en een draairing met inwendige vertanding werd het mogelijk het horloge in twee richtingen op te winden. Volgens Thiout zou de maker van dit mechaniek de Franse uurwerkmaker Vergo die. Na het veschijnen van het boek beweert René Massoteau de Saint Vincent dat hij uitvinder is. Mij maakte sinds 1733 al dergelijk snekken met een planeet raderwerk. Thomas Moore beschreef reeds in 1729 dat hij zulke mechanieken gebruikte waarmee de bewering van René Massoteau zeer twijfelachtig is.

Een bijkomstigheid van dit mechaniek is dat wanneer het opgewonden wordt waarbij de planeetraderen in bedrijf komen de kracht op het raderwerk behouden blijft. Deze eigenschap zou later gebruikt worden bij klokken en horloges om er voor te zorgen dat het uurwerk blijft lopen tijdens het opwinden. Bijvoorbeeld de torenklokken van Weule en de Lange Tourbillon en Tourbograph “Pour le Merite”.

In de jaren 70 van de vorige eeuw verschenen op de markt Engelse Lantaarnklokken met de signering “Thomas Moore Ipswitch”, dit waren nieuwe replica lantaarnklokken van goede kwaliteit. Helaas werd dit product nogal eens misbruikt door deze kunstmatig te ouderen en dan als antieke klok te verkopen.

Verdere informatie

• Afbeeldingen galerij uurwerkmodellen Moore, Thomas (2)
• Afbeeldingen galerij uurwerken Moore, Thomas (2)

Weblinks

• Thomas Moore replica lantaarnklok.
• Britisch Horological Institute

Literatuur

• Brittens Old Clocks and Watches, ISBN 0525071504.