Maison Le Roy, Leroy/nl: Unterschied zwischen den Versionen
(Nicht fertig) |
|||
| Zeile 7: | Zeile 7: | ||
== Bazile Le Roy en Bazille-Charles Le Roy, de oprichters == | == Bazile Le Roy en Bazille-Charles Le Roy, de oprichters == | ||
| − | [[Le Roy, Bazile-Charles| Bazile-Charles Le Roy]] geboren in Parijs [[1765]] , was de zoon van de uurwerkmaker [[Le Roy, Bazile|Bazile Le Roy]] [[1731]]-[[1804]], die echter niet verwant was aan de beroemde uurwerkmakers [[Le Roy, Julien (1)|Julien]] en [[Le Roy, Pierre (4)|Pierre Le Roy]]. Bazile Le Roy was al in [[1751]] als horlogemaker begonnen in Parijs en was daarmee de grondlegger van het huis Le Roy. Bekend worden ze echter wanneer Basile-Charles Le Roy aan de "Galerie de Pierre", bij het "Palais-Royal" rond [[1785]] een zaak begint, nadat de Hertog van Orléans, (Philippe Egalité) de koninklijke paleistuinen voor het publiek, en de gebouwen er omheen voor de handel had geopend. Dit stelde Le Roy en een aantal andere uurwerkmakers in staat een bedrijf te beginnen in de arcade galerij, de "Galerie Pierre". In [[1789]] verhuisde hij naar "La rue Egalité". Tijdens de revolutie werkte hij voor de republiek zijn klokken en horloges signerend '''"Elyor"''', een anagram van '''Le Roy'''. In [[1815]] verhuisde het bedrijf naar de "Galerie Montpensier", 13-15 Palais-Royal, waar het bedrijf bijna honderd jaar gevestigd zou blijven. De daaropvolgende jaren zou hij voor verschillende hooggeplaatste personen werken. Onder andere voor Keizer Napoleon, zijn moeder Princess Pauline, Jérôme Bonaparte, en vanaf 1829 als hofuurwerkmaker voor de Hertogen van Bourbon en Chartres. Le Roy nam deel aan de tentoonstellingen in Paris in het jaar VI (1797/8) en opnieuw in [[1819]], [[1823]] en [[1827]]. Basile-Charles Le Roy was zeer innovatief en verkreeg een patent voor een van zijn atmosferische klokken in [[1823]]. Als aanvulling op dit bijzondere exemplaar, zijn twee andere schoorsteenpendules van zijn hand zijn te zien op het ministerie van oorlog in Parijs. | + | '''[[Le Roy, Bazile-Charles| Bazile-Charles Le Roy]]''' geboren in Parijs [[1765]] , was de zoon van de in Sucy en Brie geboren uurwerkmaker '''[[Le Roy, Bazile|Bazile Le Roy]]''' [[1731]]-[[1804]], die echter niet verwant was aan de beroemde uurwerkmakers [[Le Roy, Julien (1)|Julien]] en [[Le Roy, Pierre (4)|Pierre Le Roy]]. Bazile Le Roy was al in [[1751]] als horlogemaker begonnen in Parijs en was daarmee de grondlegger van het huis Le Roy. Bekend worden ze echter wanneer Basile-Charles Le Roy aan de "Galerie de Pierre", bij het "Palais-Royal" rond [[1785]] een zaak begint, nadat de Hertog van Orléans, (Philippe Egalité) de koninklijke paleistuinen voor het publiek, en de gebouwen er omheen voor de handel had geopend. Dit stelde Le Roy en een aantal andere uurwerkmakers in staat een bedrijf te beginnen in de arcade galerij, de "Galerie Pierre". In [[1789]] verhuisde hij naar "La rue Egalité". Tijdens de revolutie werkte hij voor de republiek zijn klokken en horloges signerend '''"Elyor"''', een anagram van '''Le Roy'''. In [[1815]] verhuisde het bedrijf naar de "Galerie Montpensier", 13-15 Palais-Royal, waar het bedrijf bijna honderd jaar gevestigd zou blijven. De daaropvolgende jaren zou hij voor verschillende hooggeplaatste personen werken. Onder andere voor Keizer Napoleon, zijn moeder Princess Pauline, Jérôme Bonaparte, en vanaf 1829 als hofuurwerkmaker voor de Hertogen van Bourbon en Chartres. Le Roy nam deel aan de tentoonstellingen in Paris in het jaar VI (1797/8) en opnieuw in [[1819]], [[1823]] en [[1827]]. Basile-Charles Le Roy was zeer innovatief en verkreeg een patent voor een van zijn atmosferische klokken in [[1823]]. Als aanvulling op dit bijzondere exemplaar, zijn twee andere schoorsteenpendules van zijn hand zijn te zien op het ministerie van oorlog in Parijs. |
== Louis-Charles Le Roy, de derde generatie == | == Louis-Charles Le Roy, de derde generatie == | ||
| − | In [[1828]] werd [[Le Roy, Louis-Charles|Louis-Charles Le Roy]],([[1794]]) mede eigenaar van de firma. Vanaf dan heette de firma '''"Le Roy et Fils"''' . Hij weet het bedrijf succesvol verder te leiden. In [[1835]] werd Louis-Charles Le Roy hofuurwerkmaker van de Koning en de Hertog van Orleans. Daarnaast werd hij benoemd tot uurwerkmaker voor het ministerie van de marine. In [[1844]] werd hij tevens nog de leverancier van de Graaf van Parijs. | + | In [[1828]] werd '''[[Le Roy, Louis-Charles|Louis-Charles Le Roy]]''',([[1794]]) mede eigenaar van de firma. Vanaf dan heette de firma '''"Le Roy et Fils"''' . Hij weet het bedrijf succesvol verder te leiden. In [[1835]] werd Louis-Charles Le Roy hofuurwerkmaker van de Koning en de Hertog van Orleans. Daarnaast werd hij benoemd tot uurwerkmaker voor het ministerie van de marine. In [[1844]] werd hij tevens nog de leverancier van de Graaf van Parijs. |
Zes jaar na de dood van vader Bazille-Charles [[1839]] verkoopt Louis-Charles de Firma in 1845 aan zijn medewerker [[Desfontaines, Casimir Halley|Casimir Halley Desfontaines]], op voorwaarde dat hij en zijn opvolgers de naam "Le Roy en Fils" zouden behouden. Louis-Charles stierf in [[1865]] in Versailles. | Zes jaar na de dood van vader Bazille-Charles [[1839]] verkoopt Louis-Charles de Firma in 1845 aan zijn medewerker [[Desfontaines, Casimir Halley|Casimir Halley Desfontaines]], op voorwaarde dat hij en zijn opvolgers de naam "Le Roy en Fils" zouden behouden. Louis-Charles stierf in [[1865]] in Versailles. | ||
| Zeile 20: | Zeile 20: | ||
== Van Le Roy naar Leroy == | == Van Le Roy naar Leroy == | ||
| − | [[Leroy, Louis/nl|Louis Leroy]] werd geboren in [[1860]] als zoon van horlogemaker Théodore en Marie Leroy. Hoewel de naam Le Roy’s en Leroy sterk op elkaar lijken is van enige verwantschap geen sprake. In [[1879]] komt Louis Leroy bij Le Roy et Fils te werken, en wordt uiteindelijk compagnon van Jules Halley Desfontaines in [[1889]]. De naam Leroy had natuurlijk voor het bedrijf een grote toegevoegde waarde. In 1889 namen Jules en Louis deel aan de wereldtentoonstelling in Parijs, waarbij ze lid waren van de jury en buiten mededinging aan de competitie deelnamen. Ze openden datzelfde jaar een werkplaats in Besançon onder leiding van M. E. Maillard – Salin. Het merk werd wettelijk gedeponeerd in [[1892]]. [[Leroy, Léon/nl|Léon Leroy]] de broer van Louis komt in [[1895]] in het bedrijf te werken en word later in [[1914]] compagnon. In [[1897]], was men begonnen aan het ultra-ingewikkeld horloge No 1, dat werd voltooid in [[1904]]. Het meest gecompliceerde horloge tot dan toe, wat pas | + | '''[[Leroy, Louis/nl|Louis Leroy]]''' werd geboren in [[1860]] als zoon van horlogemaker Théodore en Marie Leroy. Hoewel de naam Le Roy’s en Leroy sterk op elkaar lijken is van enige verwantschap geen sprake. In [[1879]] komt Louis Leroy bij Le Roy et Fils te werken, en wordt uiteindelijk compagnon van Jules Halley Desfontaines in [[1889]]. De naam Leroy had natuurlijk voor het bedrijf een grote toegevoegde waarde. In 1889 namen Jules en Louis deel aan de wereldtentoonstelling in Parijs, waarbij ze lid waren van de jury en buiten mededinging aan de competitie deelnamen. Ze openden datzelfde jaar een werkplaats in Besançon onder leiding van M. E. Maillard – Salin. Het merk werd wettelijk gedeponeerd in [[1892]]. '''[[Leroy, Léon/nl|Léon Leroy]]''' de broer van Louis komt in [[1895]] in het bedrijf te werken en word later in [[1914]] compagnon. In [[1897]], was men begonnen aan het ultra-ingewikkeld horloge No 1, dat werd voltooid in [[1904]]. Het meest gecompliceerde horloge tot dan toe, wat pas in 1989 overtroffen werd door [[Patek Philippe]]. |
Het horloge bezit 975 onderdelen, welke tegenwoordig in het [http://www.musees-franchecomte.com/index.php?p=224&art_id= "Museum van de tijd"] in Besançon te zien is. Het heeft een groot aantal functies: Uren, minuten, en seconden aanduiding, de tijd in 125 steden op de wereld, week, maand en jaaraanduiding, maanfasen, jaargetijden, zonnewende en dag en nacht aanduiding, stand van de hemel in 2 hemisferen, zonopgang en zonsondergang, "Grand Sonnerie" (slagwerk) en chronograaf. Daarbij komen nog vijf niet tijd gerelateerde functies: hygrometer, thermometer, barometer, hoogtemeter en kompas.<br> | Het horloge bezit 975 onderdelen, welke tegenwoordig in het [http://www.musees-franchecomte.com/index.php?p=224&art_id= "Museum van de tijd"] in Besançon te zien is. Het heeft een groot aantal functies: Uren, minuten, en seconden aanduiding, de tijd in 125 steden op de wereld, week, maand en jaaraanduiding, maanfasen, jaargetijden, zonnewende en dag en nacht aanduiding, stand van de hemel in 2 hemisferen, zonopgang en zonsondergang, "Grand Sonnerie" (slagwerk) en chronograaf. Daarbij komen nog vijf niet tijd gerelateerde functies: hygrometer, thermometer, barometer, hoogtemeter en kompas.<br> | ||
| − | Louis Leroy voerde vanaf [[1899]] het bedrijf alleen verder, en gebruikte het geërfde vermogen van zijn vader om in 1900 stalen kogellagers voor gebruik in uurwerken te produceren. In datzelfde jaar publiceerde hij een artikel over het ultra-gecompliceerde uurwerk No. 1. waar men mee bezig was. In [[1901]] verhuisde het bedrijf naar de Boulevard de la Madeleine No 7. In [[1900]] nam | + | Louis Leroy voerde vanaf [[1899]] het bedrijf alleen verder, en gebruikte het geërfde vermogen van zijn vader om in [[1900]] stalen kogellagers voor gebruik in uurwerken te produceren. In datzelfde jaar publiceerde hij een artikel over het ultra-gecompliceerde uurwerk No. 1. waar men mee bezig was. In [[1901]] verhuisde het bedrijf naar de Boulevard de la Madeleine No 7. |
| + | |||
| + | Rond 1900 werkte Louis Leroy aan het ontwerp om via de radiosignalen de tijd uit te zenden vanaf de top van de Eiffeltoren met een precisie van 1/10e van een seconde. Kort daarna ontwikkelde Leroy een klok welke signalen met een precisie van 1/100th seconde uitzond. Deze werd bekend onder de naam "konstante druk regulateur", deze klok was ongevoelig voor variaties in temperatuur en atmosferische druk. In [[1917]] werden drie van deze klokken geïnstalleerd in de catacomben van het observatorium van Parijs om als "Master" klok te dienen, tussen [[1917]] en [[1970]], werden 64 van deze precisie regulateur klokken geleverd aan 34 observatoria in de wereld. | ||
| + | |||
| + | In [[1900]] nam Leroy deel aan de Wereldtentoonstelling in Parijs, die van Saint-Louis in [[1904]] waar hij de “Grand Prix” won. Hij exposeerde in Luik in [[1905]] en in Milaan in [[1906]]. Louis Leroy, werd in [[1906]] horlogemaker van de marine, en lid van het [http://nl.wikipedia.org/wiki/L%C3%A9gion_d'honneur Légion d'honneur]. | ||
Vervolgens won hij de ’’Coupe Chronométrique’’ van Besançon in [[1908]] en [[1910]], en werd benoemd tot lid van het ’’Bureau des Longitudes’’ in [[1914]]. | Vervolgens won hij de ’’Coupe Chronométrique’’ van Besançon in [[1908]] en [[1910]], en werd benoemd tot lid van het ’’Bureau des Longitudes’’ in [[1914]]. | ||
| − | In [[1909]] | + | In [[1909]] de merken Hippo-Chrono - Auto-Chrono - Aero Chrono - Chrono-Course gedeponeerd. In [[1919]] nam Leroy de goederen over van het bedrijf dat door [[Jean Antoine Lépine|Lépine]] was gesticht gevestigd aan de Place des Victoires. De firma Leroy nam deel aan het “Concours International de Chronomètres” in [[1923]], en won nogmaals de ’’Coupe Chronométrique’’ van Besançon in [[1922]], [[1923]], [[1924]]. Louis Leroy werd bevorderd tot de rang van Officier de la Legion d'Honneur in [[1930]]. In [[1933]] werd het bedrijf omgevormd in een Société à responsabilité limitée (SARL). Louis Leroy overleed op 75 jarige leeftijd in [[1935]]. Léon werd manager van het bedrijf. |
| − | Louis Leroy overleed op 75 jarige leeftijd in [[1935]]. | + | |
| + | == Léon Leroy == | ||
| + | |||
| + | Léon Leroy verhuisde in 1938 het bedrijf naar de Faubourg Saint-Honoré no. 4. | ||
| + | |||
== Weblinks == | == Weblinks == | ||
Version vom 14. Dezember 2008, 16:39 Uhr
| |||
Maison Le Roy, Le Roy & Fils , L. Leroy & Cie.
Franse uurwerkmakers en fabrikanten.
Bazile Le Roy en Bazille-Charles Le Roy, de oprichters
Bazile-Charles Le Roy geboren in Parijs 1765 , was de zoon van de in Sucy en Brie geboren uurwerkmaker Bazile Le Roy 1731-1804, die echter niet verwant was aan de beroemde uurwerkmakers Julien en Pierre Le Roy. Bazile Le Roy was al in 1751 als horlogemaker begonnen in Parijs en was daarmee de grondlegger van het huis Le Roy. Bekend worden ze echter wanneer Basile-Charles Le Roy aan de "Galerie de Pierre", bij het "Palais-Royal" rond 1785 een zaak begint, nadat de Hertog van Orléans, (Philippe Egalité) de koninklijke paleistuinen voor het publiek, en de gebouwen er omheen voor de handel had geopend. Dit stelde Le Roy en een aantal andere uurwerkmakers in staat een bedrijf te beginnen in de arcade galerij, de "Galerie Pierre". In 1789 verhuisde hij naar "La rue Egalité". Tijdens de revolutie werkte hij voor de republiek zijn klokken en horloges signerend "Elyor", een anagram van Le Roy. In 1815 verhuisde het bedrijf naar de "Galerie Montpensier", 13-15 Palais-Royal, waar het bedrijf bijna honderd jaar gevestigd zou blijven. De daaropvolgende jaren zou hij voor verschillende hooggeplaatste personen werken. Onder andere voor Keizer Napoleon, zijn moeder Princess Pauline, Jérôme Bonaparte, en vanaf 1829 als hofuurwerkmaker voor de Hertogen van Bourbon en Chartres. Le Roy nam deel aan de tentoonstellingen in Paris in het jaar VI (1797/8) en opnieuw in 1819, 1823 en 1827. Basile-Charles Le Roy was zeer innovatief en verkreeg een patent voor een van zijn atmosferische klokken in 1823. Als aanvulling op dit bijzondere exemplaar, zijn twee andere schoorsteenpendules van zijn hand zijn te zien op het ministerie van oorlog in Parijs.
Louis-Charles Le Roy, de derde generatie
In 1828 werd Louis-Charles Le Roy,(1794) mede eigenaar van de firma. Vanaf dan heette de firma "Le Roy et Fils" . Hij weet het bedrijf succesvol verder te leiden. In 1835 werd Louis-Charles Le Roy hofuurwerkmaker van de Koning en de Hertog van Orleans. Daarnaast werd hij benoemd tot uurwerkmaker voor het ministerie van de marine. In 1844 werd hij tevens nog de leverancier van de Graaf van Parijs. Zes jaar na de dood van vader Bazille-Charles 1839 verkoopt Louis-Charles de Firma in 1845 aan zijn medewerker Casimir Halley Desfontaines, op voorwaarde dat hij en zijn opvolgers de naam "Le Roy en Fils" zouden behouden. Louis-Charles stierf in 1865 in Versailles.
De Desfontaines generaties
Casimir Halley Desfontaines geboren in 1794 raakte vanaf 1853 geïnteresseerd in de elektro-magnetische slinger. Hij nam deel aan de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1855. In 1856 opende hij een zaak in Londen, Regent Street 211. Hij nam deel aan een tentoonstelling in Londen in 1861 en ontving een medaille in 1862. In 1866, werd hij uurwerkmaker van de Marine. Hij was bovendien hofuurwerkmaker van Hare Majesteit de Koningin van Engeland en Zijne Majesteit de keizer van Brazilië. De Parijse Wereldtentoonstelling van 1867 leverde hem een zilveren medaille op, die van 1869, een erediploma. De tentoonstelling van Wenen in 1873, een medaille voor zijn innovatie en wederom in Parijs in 1878, een gouden medaille. In 1883, volgt Georges Hally Desfontaines zijn vader Casimir op, maar hij komt al op 15. September 1888 te overlijden,. waarop het bedrijf overgaat in handen van zijn broer Jules Halley Desfontaines. Deze gaat op 11. december 1889 een compagnonschap aan met Louis Leroy. Het bedrijf heet dan ’’Ancienne Maison Le Roy & Fils, L. Leroy & Cie Successeurs’’ Maar al voor 1900 heette het bedrijf simpelweg L. Leroy & Cie.
Van Le Roy naar Leroy
Louis Leroy werd geboren in 1860 als zoon van horlogemaker Théodore en Marie Leroy. Hoewel de naam Le Roy’s en Leroy sterk op elkaar lijken is van enige verwantschap geen sprake. In 1879 komt Louis Leroy bij Le Roy et Fils te werken, en wordt uiteindelijk compagnon van Jules Halley Desfontaines in 1889. De naam Leroy had natuurlijk voor het bedrijf een grote toegevoegde waarde. In 1889 namen Jules en Louis deel aan de wereldtentoonstelling in Parijs, waarbij ze lid waren van de jury en buiten mededinging aan de competitie deelnamen. Ze openden datzelfde jaar een werkplaats in Besançon onder leiding van M. E. Maillard – Salin. Het merk werd wettelijk gedeponeerd in 1892. Léon Leroy de broer van Louis komt in 1895 in het bedrijf te werken en word later in 1914 compagnon. In 1897, was men begonnen aan het ultra-ingewikkeld horloge No 1, dat werd voltooid in 1904. Het meest gecompliceerde horloge tot dan toe, wat pas in 1989 overtroffen werd door Patek Philippe.
Het horloge bezit 975 onderdelen, welke tegenwoordig in het "Museum van de tijd" in Besançon te zien is. Het heeft een groot aantal functies: Uren, minuten, en seconden aanduiding, de tijd in 125 steden op de wereld, week, maand en jaaraanduiding, maanfasen, jaargetijden, zonnewende en dag en nacht aanduiding, stand van de hemel in 2 hemisferen, zonopgang en zonsondergang, "Grand Sonnerie" (slagwerk) en chronograaf. Daarbij komen nog vijf niet tijd gerelateerde functies: hygrometer, thermometer, barometer, hoogtemeter en kompas.
Louis Leroy voerde vanaf 1899 het bedrijf alleen verder, en gebruikte het geërfde vermogen van zijn vader om in 1900 stalen kogellagers voor gebruik in uurwerken te produceren. In datzelfde jaar publiceerde hij een artikel over het ultra-gecompliceerde uurwerk No. 1. waar men mee bezig was. In 1901 verhuisde het bedrijf naar de Boulevard de la Madeleine No 7.
Rond 1900 werkte Louis Leroy aan het ontwerp om via de radiosignalen de tijd uit te zenden vanaf de top van de Eiffeltoren met een precisie van 1/10e van een seconde. Kort daarna ontwikkelde Leroy een klok welke signalen met een precisie van 1/100th seconde uitzond. Deze werd bekend onder de naam "konstante druk regulateur", deze klok was ongevoelig voor variaties in temperatuur en atmosferische druk. In 1917 werden drie van deze klokken geïnstalleerd in de catacomben van het observatorium van Parijs om als "Master" klok te dienen, tussen 1917 en 1970, werden 64 van deze precisie regulateur klokken geleverd aan 34 observatoria in de wereld.
In 1900 nam Leroy deel aan de Wereldtentoonstelling in Parijs, die van Saint-Louis in 1904 waar hij de “Grand Prix” won. Hij exposeerde in Luik in 1905 en in Milaan in 1906. Louis Leroy, werd in 1906 horlogemaker van de marine, en lid van het Légion d'honneur. Vervolgens won hij de ’’Coupe Chronométrique’’ van Besançon in 1908 en 1910, en werd benoemd tot lid van het ’’Bureau des Longitudes’’ in 1914. In 1909 de merken Hippo-Chrono - Auto-Chrono - Aero Chrono - Chrono-Course gedeponeerd. In 1919 nam Leroy de goederen over van het bedrijf dat door Lépine was gesticht gevestigd aan de Place des Victoires. De firma Leroy nam deel aan het “Concours International de Chronomètres” in 1923, en won nogmaals de ’’Coupe Chronométrique’’ van Besançon in 1922, 1923, 1924. Louis Leroy werd bevorderd tot de rang van Officier de la Legion d'Honneur in 1930. In 1933 werd het bedrijf omgevormd in een Société à responsabilité limitée (SARL). Louis Leroy overleed op 75 jarige leeftijd in 1935. Léon werd manager van het bedrijf.
Léon Leroy
Léon Leroy verhuisde in 1938 het bedrijf naar de Faubourg Saint-Honoré no. 4.