|
|
| Zeile 16: |
Zeile 16: |
| | TAB inaktiv=e3e3e3| | | TAB inaktiv=e3e3e3| |
| | TAB aktiv=FFFFFF| | | TAB aktiv=FFFFFF| |
| − | Zelle 1=[[Bild:Andriessen.gif|297px]]<br> | + | Zelle 1=[[Bild:Piet Andriessen.jpg|297px]]<br> |
| − | [[Bild:Andriessen 1.jpg|297px]]<br>
| + | <center>'''1985'''</center> |
| − | [[Bild:Andriessen 100 Jahre.jpg|297px]]<br>
| + | <br> |
| − | [[Bild:Andriessen 2.jpg|297px]]<br>
| + | |
| − | [[Bild:Andriessen 3.jpg|297px]]<br>
| + | |
| − | [[Bild:Piet Andriessen.jpg|297px]]<br>
| + | |
| − | [[Bild:Andriessen gevelbewerkt.jpg|297px]]
| |
| − | |
| |
| − | Zelle 2=
| |
| | | | |
| − | <br><br><br><br>
| |
| − | <center>'''Historie'''</center>
| |
| − | <br>
| |
| | | | |
| − | In [[1722]] is er sprake van een Andriessen in en rond de stad Bergen op Zoom. Een zekere Jan Andriessen, landbouwer en weduwnaar uit Essen (B) trouwt in [[1726]] met een Theuntje Cornelissen Meeuwense. Zijn eerste huwelijk was vermoedelijk in [[1722]] in Bergen op Zoom gesloten, en dus maar van korte duur, en ook zijn tweede huwelijk is maar kort want wederom wordt hij weduwnaar. In [[1736]] trouwt hij voor de derde keer met Gregoria Verdult. Uit dit huwelijk worden maar liefst 9 kinderen geboren, en Jan wordt hierdoor de stamvader van heel wat Families Andriessen in Nederland. Jan is zelf een van de slachtoffers tijdens het beleg van de Fransen in [[1747]], zijn jongste kind is dan pas een jaar oud. Zijn oudste zoon Jacobus wordt in [[1763]] poorter van de stad Bergen op Zoom, en naast landbouwer tevens "koffijhuishouder" - herbergier. Uiteindelijk zou hij het befaamde koffijhuis "den Engel" bezitten. (Nadien het Nederlandsch koffiehuis en de voormalige Roxy bioscoop, vanaf december 2007 weer Café en dansschool "den Engel"). Blijkbaar boerden ze erg goed wat heel wat familieleden werkten in het bedrijf mee. Kleinzoon Gabriël Andriessen geboren in [[1818]] kon als kleine jongen al naar school gaan, hetgeen betekende dat vader toch redelijk rond kon komen.
| |
| | | | |
| − | Gabriël Andriessen ( 29-10-1818 - 11-7-1884)
| |
| | | | |
| − | Gabriël Andriessen was helaas mank en kon niet in het hoveniersbedrijf meekomen en ook als herbergier zou het hem zeker niet gemakkelijk afgaan. Hij kon echter goed leren en besloten werd voor hem een passend beroep te kiezen. Hij zou naar Brussel vertrekken om zich als "horlogiemaker" te bekwamen, volgens de overleveringen had hij onderdak bij een ver familielid. Wanneer hij terugkomt in Bergen op Zoom begint hij een eigen bedrijf en laat zich op 18 juli 1848 inschrijven in het waarborgregister als koopman van gouden en zilveren horlogiën. Kort daarop kan hij een eigen pand huren in de Engelse Staat nummer 42. Dit pand genaamd "Romeijn" stamde uit 1610 en het was ook hier dat zijn zoon en latere opvolger Dionisius Cornelis werd geboren. Het pand werd echter in 1889 gesloopt om plaats te maken voor een groter pand. In 1859 vertrok Gabriël met zijn gezin naar De bosstraat om er een grotere winkel op te zetten. (thans bosstraat 2) In 1884 komt Gabriël te overlijden een jaar daarvoor had D.C. Andriessen het bedrijf reeds overgenomen. De acte van de overname van de goederen uit die tijd geeft een fraai beeld van wat er toen zo op voorraad was.
| |
| | | | |
| − | Dionisius Cornelis Andriessen ( 27-2-1855 - 4-9-1912)
| |
| | | | |
| − | Dionisius Cornelis bleek niet alleen een getalenteerde horlogemaker maar ook erg artistiek. Als jonge jongen bleek hij al een begaafd tekenaar en het was aanvankelijk helemaal niet zo zeker of hij de zaak van zijn vader zou kunnen overnemen, de klandizie twijfelde of hij wel net zo goed was als zijn vader. Hij hield er nogal moderne ideeën op na. Zo was hij een sterk voorstander van de nieuwe platte Franse horloges in plaats van de dikke zware Engelse uurwerken. Zijn eerste betrekking was dan ook niet als horlogemaker maar hij werd benoemd door het gemeentebestuur als "opzichter bij het handtekeenen in de Stadsteekenschool", waar hij zelf ook leerling was geweest. Na drie jaar houdt hij het toch maar voor gezien en neemt ontslag in 1875 en gaat in de zaak van zijn vader werken. Steeds meer neemt hij de werkzaamheden over en sinds zijn huwelijk in 1881, wordt steeds vaker erover gesproken om het bedrijf over te nemen wat dan in 1883 daadwerkelijk gebeurt. In het gezin zijn reeds twee meisjes geboren maar een zoon als opvolger dient zich pas aan in 1886 Cornelis Johannes Gabriël. Uiteindelijk bestaat het gezin uit 9 kinderen, waarvan er 5 in het juweliersvak terechtkomen. Daarnaast was het zeer gebruikelijk dat een groot en goed katholiek gezin toch minstens enkele geestelijken voortbracht. Bijzonder is dan ook de late roeping van Pater Piet Andriessen die eerst voor horlogemaker had geleerd. Als missiepater in de Kongo begon hij in de stad Bondo een school waar men het vak van horlogemaker kon leren. Naarmate het gezin groter werd groeide ook het bedrijf, naast uurwerken was ook de verkoop van goud en zilverwerk ter hand genomen. Naast het pand op de Bosstraat werden de panden Grote Markt 22 en 22a aangekocht. D.C. Andriessen bouwde niet alleen het bedrijf verder uit, maar ook op sociaal vlak was hij erg actief onder meer in het R.K. Armenbestuur en het bestuur van armenhuis wat nog steeds bekend staat dan "de Blok"'. Zijn plotselinge dood was niet alleen een schok voor de familie maar kennelijk ook een verlies voor de stad gelet op de berichtgeving in de kranten van die dagen.
| |
| | | | |
| | | | |
| − | Cornelis Andriessen ( 20-4-1886 - 25-4-1982)
| + | <center>[[Bild:P. Andriessen.jpg|150px]]</center> |
| | | | |
| − | Het was voor de jonge Cornelis en zijn broer Antoine een hele uitdaging om zo jong al het bedrijf van vader te moeten overnemen. Weliswaar hadden ze thuis een gedegen opleiding gekregen en verstonden ze hun vak goed. Cornelis zou de uurwerkafdeling en de ook optiekafdeling erbij nemen. Antoine kreeg de goudsmederij onder het beheer (thans nog te zien op het pand Grote Markt 25, restaurant). Het bedrijf werd opgesplitst in twee afzonderlijke zaken. Voor de weduwe werd het oudste gedeelte van de winkel op de Bosstraat verbouwd tot een woonhuis, en het pand op de Grote Markt "St. Jacob" werd vergroot met het daarnaast gelegen pand "De Ketel". De oude karakteristieke winkelpui werd geheel in stijl vergroot naar het oorspronkelijke ontwerp van Architect van Genk. In 1917 komt aan de gevel de nog steeds functionerende, markante buitenklok te hangen. Deze werd besteld bij de firma "Bahnzeit" te Glashütte bij Dresden Duitsland. Dit kleine stadje is heden ten dage nog steeds bekend om zijn uurwerkindustrie. Jacques jongste broer van Cornelis, maar ook zijn zwager Cor. Verhagen konden daar aan de Deutsche Uhrmacher-schule hun opleiding voltooien. Was het voor Cornelis door omstandigheden niet mogelijk naar deze beroemde school te gaan, zijn zoon en opvolger Bernard kon er wel heen. Cornelis was echter zeer begaafd en een gedegen vakman. Daarvan is de door hem gebouwde seconderegulateur een fraai voorbeeld. Zijn inzet voor het vak vertaalde zich ondermeer door zijn bemoeienis inzake de vakopleidingen in Nederland, hij was jarenlang en tot op hoge leeftijd examinator. Menig horlogemaker heeft bij hem zijn examen gedaan. Ook buiten de grenzen was hij bekend door zijn werk als bestuurslid van de Union Horlogère Alpina. Daarnaast liet hij een door hem ontwikkelde speciale horlogeveer patenteren. Zijn grote hobby was biljarten dat hij vaak even serieus als zijn vak beoefende. Op zijn 80e zag hij er niet tegenop om op vakantie te gaan naar zijn zoon Piet in Amerika.
| |
| | | | |
| | + | <center>'''2007'''</center> |
| | + | | |
| | + | Zelle 2=<br> |
| | + | <center>'''Piet Andriessen'''</center> |
| | + | <br> |
| | | | |
| − | Bernard Andriessen ( 16-04-1915 - 19-09-1987)
| + | Het horlogemakersvak leerde ik op de [[Vakschool Schoonhoven/nl|Vakschool Schoonhoven]]. waarbij ik les kreeg van horlogemakers die op hun beurt examen hadden gedaan bij mijn grootvader '''[[Cornelis Andriessen]]'''. De opkomst van de elektronische horloges, was ook in het onderricht goed te merken, elektronica werd een belangrijk deel van de opleiding. Daarnaast was er zeker nog de nodige aandacht voor het ambachtelijk werk aan mechanische uurwerken en antiek. Na de opleiding in Schoonhoven volgde ik nog verschillende vervolgcursussen o.a van [[ETA]] en [[Ronda]] in Zwitserland. Ook de historische band van mijn voorouders met [[Glashütte]]bij Dresden heb ik na het verdwijnen van het ijzeren gordijn weer stevig aangehaald. Zo was ik o.m. betrokken bij vertalingen in het Nederlands voor zowel de merken [[Glashütte Original]] als voor [[Lange Uhren GmbH|A. Lange& Söhne]]. Met [[Walter Lange]] bestaat al jaren een vriendschappelijke band, en tot op de dag van vandaag ben ik met documentair onderzoek betrokken bij het [[Uhrenmuseum Glashütte|Glashütter Uurwerkmuseum]] en [[Lange Uhren GmbH|Lange& Söhne]].<br> |
| | | | |
| − | Was als oudste zoon voorbestemd om zijn vader in het vak op te volgen, dus kreeg hij eerst zijn opleiding in het ouderlijk bedrijf, om zich in 1936 in te schrijven aan de Deutsche Uhrmacherschule. Hier vervaardigde hij een micrometer, zijn eigen zakhorloge en een gangmodel, wat een vergroot model is van een balans, anker, en ankerrad zoals dit ook in het horloge te vinden is. Voor zijn bijzondere prestaties ontving hij de Moritz Grossmann oorkonde. Hij behaalde in Nederland ook nog eens zijn "Meester" titel. Hij was jarenlang lid van de examencommissie en bestuurslid van de Vakschool te Schoonhoven. Naast zijn horlogemakers opleiding was hij zeer geïnteresseerd in de elektronica. De opkomst van de radio en nadien televisie deden hem besluiten ook in deze richting te pionieren. Na de overname van de door zijn zoon Piet in 1979 werden deze activiteiten en ook de optiek afgestoten. Door het vertrek van de zaak van Antoine en zijn nazaten naar Steenbergen was er dus weer de mogelijkheid om in de door Gabriël Andriessen gestichte zaak juwelen te gaan verkopen. Eind jaren 70 werden door hem weer banden aangeknoopt met zijn mede-scholieren van de school in Glashütte. Deze waren door de oorlogsperikelen geheel verloren gegaan. Bernard bleef tot aan zijn dood actief in de zaak.
| + | Met een jarenlange traditie in het juweliers- en horlogemakersvak is er bij ons in het bedrijf een ervaring die uniek in de regio genoemd mag worden. Als een van de oudste zaken van Bergen op Zoom staan we daarom nog steeds achter het devies dat inmiddels meer dan 150 jaar het beleid heeft bepaald: |
| | | | |
| − | Piet Andriessen ( 1953)
| |
| | | | |
| − | Leerde het horlogemakersvak op de "Vakschool Schoonhoven" waarbij hij les kreeg van horlogemakers die op hun beurt examen hadden gedaan bij Cornelis Andriessen. De opkomst van de elektronische horloges, was ook in het onderricht goed te merken, elektronica werd een belangrijk deel van de opleiding. Daarnaast was er zeker nog de nodige aandacht voor het ambachtelijk werk aan mechanische uurwerken en antiek. Na de opleiding Schoonhoven volgde hij nog verschillende vervolgcursussen o.a van ETA en Ronda in Zwitserland. Ook de band met Glashütte werd door hem na het verdwijnen van het ijzeren gordijn weer stevig aangehaald. Zo was hij o.m. betrokken bij vertalingen in het Nederlands voor zowel de merken [[Glashütte Original]] als [[Lange & Söhne]]. Met de eigenaar van deze laatste fabriek, [[Walter Lange]] bestaat al jaren een vriendschappelijke band. Tot op de dag van vandaag is Piet Andriessen betrokken bij het [[Uhrenmuseum Glashütte|Glashütter Uurwerkmuseum]].
| + | <center>'''„vakmanschap is meesterschap“'''</center> |
| − | Lees meer in over ons.
| |
| | | | |
| − | Hieronder ziet u verschillende werken die door de jaren heen zijn vervaardigd of verkocht door de generatie Andriessen.
| |
| | | | |
| | + | gecombineerd met "deskundig en eerlijk advies". Het begrip "traditioneel" betekent daarom nog niet "ouderwets", integendeel zelfs. De collecties sieraden, relatieringen, uurwerken, barometers, enz., zijn van deze tijd. Zo zijn de horloges en sieraden van Jacob Jensen modern en strak, die van Danish Design weer modisch en trendy. Het Zwitserse merk Tissot is een goed voorbeeld van traditie, vakmanschap en degelijkheid. Op het gebied van reparaties en service is het devies niet anders, praktisch alle uurwerkreparaties gebeuren in eigen atelier, zowel antieke als oude uurwerken, maar ook moderne uurwerken zoals kwartshorloges. |
| | + | Voor goud- en zilver reparaties werken we samen met een goudsmidatelier met eigen fabricagemogelijkheden. Niet alleen verzorgen zij alle voorkomende reparaties uitstekend, ook kunnen wij ook eigen ontwerpen laten uitvoeren voor het vervaardigen van unieke ringen en sieraden. Zo zijn b.v. de ringen en sieraden van het merk Promises uitgevoerd met een vingerafdruk, een van onze bijzondere producten. Ook service is erg belangrijk en was en is zeer zeker een prima vorm van klantenbinding. Het huidige consumentengedrag is echter heel anders dan b.v. een halve eeuw terug. U mag ons aan onze service houden maar dat betekent niet dat wij service kunnen verlenen op producten waarvan de herkomst dubieus of branchevreemd is. Wat dat betreft zijn we zeer traditioneel. |
| | + | Voor een extra stukje service voor de echte uurwerkliefhebber verwijzen we u graag naar onze "links" van onze website met diverse leuke technische websites. |
| | | | |
| | http://www.juwelier-andriessen.nl | | http://www.juwelier-andriessen.nl |
| Zeile 63: |
Zeile 56: |
| | | | |
| | |} | | |} |
| | + | |
| | + | [[Kategorie:Marktplatz]] |
